Keblinger

ပေါက်ကရ ရင်ခုန်သံစစ်စစ်များ ဖြင့်ဖွဲ့စည်းထားပြီး စံပယ်ပန်းများနဲ့မိုးထားသော

နားလည္ေပးပါ အမိႏိုင္ငံ

| Thursday, July 7, 2011
 

အေျခေနမေပးလို႔ ေ၀းခဲ့ရတာပါ
ပညာေတြမတတ္လို႔
ထားခဲ့ရတာပါ
မာန္ေတြတက္ျပီး
 ထြက္ခဲ့တာလဲ မဟုတ္ပါဘူး....

 စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ဗလာစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ေလာက္နဲ့
  တိုႏွံ႔ႏွ႔ံ ခဲတံငံုးတိုေလးေတြက ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့
 လြယ္အိပ္ေလးရဲ့ ေဘးမွ ဟိုတစ ဒီတစနဲ႔
   အျဖဴေရာင္ကိုေက်ာ္လြန္ေနတဲ့ ၀ါညစ္ညစ္
အစိမ္းေရာင္မွာ တြယ္ကပ္ေနတဲ့ အပ္ခ်ည္ၾကိဳး ခ်ဴပ္ရိုးေၾကာင္းနဲ႔
   ေက်ာင္းတက္ရမွာကို ေသမေလာက္ေၾကာက္(ရွက္)တတ္တဲ့
   ညီ ညီမေလးေတြရဲ့ အားကိုးတဲ့ အၾကည့္....

  မနက္မိုးလင္းလို႔ ဆန္အိုးကိုမၾကည့္ရဲတဲ့
  သားသမီးေတြ ေစာေစာထျပီး
   ဗိုက္ဆာလိုက္တာ ဆိုတဲ့အသံကို
    မိုးၾကိဳးအစင္းတစ္ရာပစ္တဲ့အသံထက္
   ေၾကာက္ရြံတတ္တဲ့ အေမ......

    ေစာေစာထ ေသာကေတြနဲ႔မ်က္ႏွာသစ္
    ေနေနပူပူမွာ ဒုကၡေတြကို ဦးထုပ္လုပ္ျပီး
     ေနညိုခ်ိန္ေတာင္မွ ေခြ်းသီးေလးေတြနဲ႔
      ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီး အိမ္ျပန္လာရတဲ့ အေဖ.......

                           ဒီလိုအျဖစ္
                         ဒီလိုအပ်က္
    ဒီလိုရက္ေတြမ်ားခဲ့ေတာ့လဲ
     ဒုကၡေတြကို ေက်ားပိုးျပီးေတာ့
    ထြက္ခဲ့ရေပါ့ ျမန္မာျပည္.....

     တန္ဖိုးမထားလို႔မဟုတ္ပါဘူး
       ဆန္ဖိုးေလးေတာင္ရွာမရခဲ့လို႔ပါ
   မျမတ္ႏိုးလို႔လဲမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး
     ႏွစ္က်ပ္ဖိုးနဲ႔ မုန့္စားရတဲ့ ေခတ္ကကုန္ခဲ့ျပီေလ
     မခင္တြယ္လို႔လဲမဟုတ္ပါဘူး
      ျမင္ရတဲ့ဒုကၡေတြက တစ္ရက္ထဲမွမဟုတ္တာ
                မေမ့ရက္ပါဘူး
      အမိတိုင္းျပည္ၾကီးကို
        သို႔ေပမဲ့လဲ
၀မ္းတထြာေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာအတြက္
ေျပးရေပါ့ တပါးတိုင္းျပည္.....
ဘာသာစကားေတြ ကြဲျပား
ေၿခထာက္နဲ႔ ေစညြွန္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးျခားေတြရဲ့
ေအးစက္ၿပီး ယံုၾကည္မႈ႔မရွိတဲ့ မ်က္၀န္းအၾကည့္ေတြေအာက္မွာ
၀မ္းတစ္ထြာေပါင္းမ်ားစြာရဲ့
အစာအိမ္ကို ကူညီေပးမဲ့ ေငြဆိုတဲ့ အရိပ္ပါေနေတာ့
ဘယ္လိုမ်ား ေဒါသထြက္ရမွာလဲ
နားထဲကို ဆူဆူပူပူအသံၾကားရင္
သူခိုးလား အဖမ္းအဆီလား လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ့
အိပ္ယာေအာက္က အေမ့ကိုပို႔မဲ့ ပိုက္ဆံေလးကို  ထုတ္ၾကည့္ရင္
အိပ္ေရးပ်က္ေပါင္းမ်ားခဲ့ပါျပီ
အခ်ိန္တန္လို႔ အိပ္ျပန္ၾကတဲ့
ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးကို ေငးၾကည့္ရင္း
ဘယ္ေတာ႔မွမ်ား
ဒီခရီးကို ထြက္ရပါ့မလဲ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ
စိတ္ကူးကမၻာထဲလဲ
သတိယမိတယ္ အမိျမန္မာျပည္ရယ္....................


လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ မွေရးသားပါသည္။
                                                http://lwinpyinhlaingngenge.blogspot.com/

12 comments:

{ ေတာက္ပၾကယ္စင္ } at: July 7, 2011 at 12:08 PM said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္။ အရမ္းခံစားရတယ္ဗ်ာ။
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ ႀကည္လင္၀င္းပ ေအးျမပါေစေနာ့...

{ အၿဖဴေရာင္နတ္သမီး } at: July 7, 2011 at 2:55 PM said...

ကဗ်ာေလးကို ထပ္တူခံစားသြားပါတယ္ ညီမေလးေရ...

{ mstint } at: July 7, 2011 at 3:47 PM said...

ကဗ်ာေလးက အဓိပၸာယ္ေလး ထိထိမိမိပါပဲ။ မွ်ေဝဖတ္ခြင့္ရလို႔ ေက်းဇူးပါေနာ္။ အန္တီ့ဘေလာ့ဂ္ကိုလည္း အၿမဲလာေရာက္ အားေပးတဲ့အတြက္ double ေက်းဇူးပါကြယ္ း))

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Anonymous at: July 7, 2011 at 7:32 PM said...

အမိျမန္မာျပည္က

အမေရႊစင္ ကလည္း သတိရေနပါတယ္

{ ေမသိမ့္သိမ့္ ေက်ာ္ } at: July 7, 2011 at 11:37 PM said...

မ်က္ရည္ဝဲျပီး ဖတ္သြားပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ နာေနတယ္။

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

{ လရိပ္အိမ္ } at: July 8, 2011 at 4:45 AM said...

ခံစားခ်က္ျခင္းတူေနျပီ

{ KMC@ခ်င္းေလး } at: July 8, 2011 at 8:32 AM said...

လြမ္းသြားတယ္ဗ်ာ.....ကြ်တ္...

{ Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! } at: July 8, 2011 at 11:56 AM said...

အရွိဳက္ကို တည့္တည့္ထိတယ္မမ...:(

Anonymous at: July 9, 2011 at 1:27 AM said...

ကဗ်ာက ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလြန္းတယ္
အဲလိုနဲ႔ခြဲခြာသြားရသူေတြကုိ နားလည္စာနာမိပါတယ္

ေမာင္ဘႀကိဳင္
ေနျပည္ေတာ္မွလာသည္
http://mgbakyaing.blogspot.com/

{ Han Kyi } at: July 10, 2011 at 10:51 AM said...

အခုပဲ သြားဖတ္ၿပီး ျပန္လာတာ...ေခါင္းစဥ္တူေနလို႔ ၾကည့္မိတယ္...ခံစားရသလို နားလည္ေပးမိပါရဲ႕...

{ blackroze } at: July 12, 2011 at 10:54 AM said...

သိပ္ကိုခံစားရတဲ့ကဗ်ာေလးပါဘဲ..
က်မတို႕လို႕ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေဝးမွာရပ္တည္ေနထိုင္ေနရတဲ့
သူေတြအဖို႕..ေလယာဥ္ပ်ံေတြ ..ေတြ႕တိုင္းဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆိုတာရွိလာမလဲလို႕.......

{ ေရေႏြး } at: December 27, 2011 at 5:48 AM said...

သိပ္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာ ေလးဗ်ာ...။ ရင္ထဲကို ထိသြားတာပဲ..။ ဘာတဲ့ " တန္ဖိုးမထားခဲ႕လို႕ မဟုတ္ပါဘူး ဆန္ဖိုးေလးေတာင္ ရွာမရခဲ့လိုပါ " တဲ့လား။ ရင္ကို ထိခိုက္နာက်င္ ေစတဲ့ ကဗ်ာစာသားေလးေတြပါလားဗ်ာ....။

Popular Posts

 

Copyright © 2010 Jasmine Blogger Template by Dzignine