***အခုသူမရွိေတာ႔ပါ*** (ကုိၿခဴးသို႔) ။ ကုိယ္တုိင္ေရး ရင္တြင္းစာ ။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္မ်ားစြာက သိပ္ကိုေအးစက္ေနတဲ႔ က်ြန္မတုိ႔ေနတဲ႔ တုိက္ ၆ လုံး ရဲ႕ ေဆာင္းညေလးေတြေပါ႔............

သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြမ်ားဆို ေအးခဲလြန္းလို႕ ေကြးလို႔ေတာင္မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္  ျဖစ္ေနရပါတယ္..ဒါေပမဲ႔...တီးေနက်
  ဂီတာ ကုိေတာ႔ကြ်မ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္စြာ သူတီးခပ္ႏုိင္ပါတယ္....တုိက္ေရွ႔မွာ လူၾကီးေတြလုပ္ထားေပးတဲ႔(ၿမဳိ႔ၿပင္ကယူထားတဲ႔ထင္းရွုဳးတုံးၾကီး)
မီးဖုိရွိလုိ႔ ေတာ္ေသးတာေပါ႔...တုိက္နားပတ္၀န္းက်င္က သူငယ္ခ်င္းအားလုံး မီးဖုိေဘးမွာ....
ႏွင္းေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ႔ ၀န္းက်င္...လမ္းမီးေတြက ၀ုိးတ၀ါး... စည္းခ်က္က်က်ျမည္ေအာင္ တီးေနတဲ႔ သူရဲ႔ ဂီတသံဟာ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ လွြမ္းမုိးထားတယ္ (တခ်ဳိ႔ရက္ေတြ ပူစူးလဲပါတယ္).....
သနားၾကင္နာတတ္ျခင္း၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာတတ္ျခင္းေတြ
သူတုိ႔မိသားစုအားလုံးမွာေတြ႔ရတတ္တယ္....တခါတေလ .....သူရဲ့အၾကည္႔ေတြဟာ ႏွလံုးသားကို နက္ရွိဳင္းစြာ ထိုးေဖာက္စိမ္႔၀င္ျပီး  ေႏြးေထြးသြားေစခဲ႕ပါတယ္..သူရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကို သိႏိုင္ဖို႔ဆိုတာဟာ
စကားေတြအမ်ားၾကီးေၿပာစရာမလုိပဲ
စိတ္ရဲ႕ တံခါးေပါက္ျဖစ္တဲ႔ မ်က္လံုးမ်ားကေနတစ္ဆင္႔ ၾကည္႔ရႈေတြ႔ျမင္ႏိုင္ၾကပါတယ္...ကြ်န္မသိခဲ႔ရတယ္...ဒါေပမဲ႔ မၿဖစ္ႏုိင္တဲ႔ ကိစၥ
တစ္ခုလုိပဲ စိတ္ထဲထားလုိက္ပါတယ္...မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေပၚ သနားၾကင္နာတတ္ျခင္း၊ ကူညီေ၀မွ်တတ္ျခင္း ေတြ သူဆီမွာ အၿပည္႔ရွိတယ္....သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကလည္းသူကုိ ေလးစား ခ်စ္ခင္ ၾကပါတယ္..ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ ဒီလုိပဲၿဖတ္သန္းခဲ႔ၿပီး ေက်ာင္းေတြ မဖြင္႔ခင္ ၁..၂..ရက္အလုိမွာ သူကြ်န္မကုိေၿပာပါတယ္...မိဂ်က္ နင္႔ အတြက္ငါ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ စပ္ေနတယ္ၿပီးခါနီးၿပီတဲ႔။
သူ နဲ႔ ကြ်န္မ အသက္ခ်င္းကြာပါတယ္....
သူ႔အမေက်ာင္းဆရာမက ကြ်န္မ  ေမေမရဲ့ ေက်ာင္းေနဖက္....သူအေမက က်ြန္မေမေမ တုိ႔ရဲ့
ဆရာမပါ....ဒီမိသားစုေတြဟာ က်ြန္မ မေမြးခင္ အခ်ိန္ကတဲက သိခဲ႔ၾကတာပါ...    သူ႔အမေက်ာင္းဆရာမကယခု(အၿငိမ္းစားေက်ာင္းအုပ္)ပါ။
သူ႔အေမကေတာ႔(ကြ်န္မတုိ႔အေခၚဖြားဖြား) ဆုံးသြားပါၿပီ။ 
သူတုိ႔မိသားစု အားလုံး English စာေတာ္ၾကပါတယ္... English သီခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူသင္ခဲ႔ေပးပါတယ္။ သူက က်ြန္မကုိကေလးတစ္ေယာက္လုိပဲဆက္ဆံပါတယ္....
အဲတာ..ကြ်န္မ ထင္ၿမင္ခ်က္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္က ထင္ၿမင္ခ်က္ပါ....အခုအခ်ိန္ကြ်န္မ စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႔လဲဒီလုိပါပဲ...ဒါေပမဲ႔ သူရင္ထဲ ထိ၀င္မၾကည္႔နုိင္ပါဘူး...

ၾကည္႔ႏုိင္တဲ႔ အရည္အခ်င္းလဲ က်ြန္မဆီမွာ အဲဒီအခ်ိန္က မရွိခဲ႔ပါဘူးေလ...
မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပဲ.. သူသီခ်င္းေခြ(ေခြၾကမ္း)ကုိေပးပါတယ္....သိခ်င္းနာမည္က ဒီဇင္လာညတစ္ည ပါ...

ေနာက္ပုိင္းအဲဒီသီခ်င္းကုိ ဦးထီးဆုိင္ ကုိသူေရာင္းလုိက္ပါတယ္...
သူဟာ ေလးစားထိုက္တဲ႔ အႏုပညာဖန္တီးရွင္တစ္ေယာက္ပါ...အရင္အခ်ိန္ေတြမွာ သူက ၿမန္မာၿပည္မွာနာမည္ၾကီးခဲ႔တဲ႔  ဦးထီးဆုိင္တုိ႔အဖြဲ႔ရဲ႔ Bass တီးခဲ႔တဲ႔ ေစာဂ်က္ဆင္ပါပဲ။

သူအိမ္နာမည္ကေတာ႔ ကုိၿခဴးပါ...ေက်ာင္းမွာေတာ႔
ဂ်က္ဆင္သန္းေဖ ၿဖစ္ၿပီး တီး၀ုိင္းမွာေတာ႔ ေစာဂ်က္ဆင္ပါ။။။။။  ဒါေပမဲ႔ ကရင္မဟုတ္ဘူး....ၿမန္မာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ၿဖစ္ပါတယ္။။။

ေခြ အသစ္ထြက္ေတာ႔လည္း...ေသခ်ာ စာေရး...လက္မွတ္ထိုးၿပီး ကြ်န္မ အတြက္ လာေပးပါေသးတယ္..
ၾကဳံရင္ အဲဒီသီခ်င္းေလးကုိနားေထာင္ၾကည္႔ပါေနာ္...  .ကုိၿခဴး က jasmine ကုိေပးခဲ႔တ႔ဲ ဒီဇင္ဘာညတစ္ည ပါ။။။
သီခ်င္းက အရမ္းကုိေကာင္းပါတယ္...သူခံစားခ်က္ အၿပည္နဲ႔ ေရးထားလုိ႔လား မသိပါဘူး....ဦးထီးဆုိင္ ကလည္း အရမ္းကုိ အဆုိေကာင္းခဲ႔ပါတယ္.....     ခုေတာ႔ သူမရွိေတာ႔ပါ.... ကြ်န္မ ႏုိင္ငံၿခားမွာရွိေနခ်ိန္မွာ သူကြယ္လြန္ခဲ႔ပါၿပီ။
ဒါေပမဲ႔ သူေရးခဲ႔တဲ႔  ဒီဇင္ဘာညတစ္ည  ကေတာ႔ ရွင္သန္ဆဲပါ.....ဦးထီးဆုိင္လည္း ကြယ္လြန္ခဲ႔ ပါၿပီ... ေတးသံေလးေတြ ကေတာ႔ အၿမဲတမ္း ေသဆုံးၿခင္းဆုိတာ မရွိပါဘူး...သာယာေသာ ေတးသံ ေတးသြား ေလးေတြကေတာ႔ ေလ လႈိင္းကတဆင္႔ အၿမဲ ၿပန္႔လြင္႔ေနမွာပါ။။။။။။။။။( ကုိၿခဴးသုိ႔ အမွတ္တရ )

(ပူစူးဆုိတာ တခ်ိန္ကနာမည္ၾကီးခဲ႔ေသာ အဆုိေတာ္ ဂေရဟမ္ ပါပဲရွင္)

ငယ္သူငယ္ခ်င္း အိမ္နားနီးခ်င္း တစ္ေယာက္အေၾကာင္းအၿဖစ္ကြ်န္မအားတဲ႔အခ်ိန္ကုိ ပူစူး နဲ႔ ကြ်န္မ တုိ႔ရဲ့ငယ္ဘ၀ မ်ားကုိ ေရးသားမွာပါ။

ဤဘေလာ့ရွိစာမ်ား တစ္စံုတစ္ခု မွားယြင္းခဲ့သည္ရွိေသာ္ ကြၽန္မ၏ တာဝန္သာၿဖစ္ပါသည္။

၀င္ေရာက္ ဖတ္ေပးေသာ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကုိအထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္...

စာဖတ္သူ အားလုံး အစဥ္ေလးစားေနတဲ႔  jasmine