နတၳိ

ေသေသသပ္သပ္ မရွိတဲ႔

အျပဳံးေတြ သုံးျပီး တဦးတေယာက္က

ႏုတ္ဆက္ျခင္းကုိ တကယ္ပဲ မလုိလားခဲ႔ဘူး။ ။

ပိပိရိရိ ရွိတဲ႔ အၾကည္ေလးတခ်က္ပဲျဖစ္ျဖစ္

ရုတ္တရက္ ရလိ္ုက္တာကုိပဲ

ေက်နပ္ေနရသူပါ ။

ေလွ်ာက္ေနတဲ႔ လမ္းတုိင္း

ပန္းခင္းတဲ႔လမ္း မဟုတ္ခ႔ဲပါလဲ

အျပဳံးမပ်က္ အမုန္းမဖက္

ရႊင္ရႊင္ျပျပ ဘ၀င္က်က် ေနတတ္ခဲ႔တယ္ ။

ႏွလုံးသားကုိဖြင္႔

အျပဳံးတံခါးကိုဖြင္႔

ရွိသမွ် ပုံေအာ သြန္ခ်

အကုန္က်ဆုံးေတာ႔မွ ငါ

ကဗ်ာတပုဒ္ ရလုိက္တယ္ ။

အေ၀းဆုံးတေနရာကုိ ေရာက္ေနတဲ႔

ေဟာင္းသြားျပီးတဲ႔ အိပ္မက္ တခ်ဳိ႕

အျပာရင္႔ရင္႔ ျဖစ္သြားခဲ႔တဲ႔ ေမ်ာ္လင္႔ခ်က္ေသးေသးေလးအတြက္

၀မ္းနဲျခင္းေတြ ေရလႈိင္းအလား ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ျပီ ။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေသးစားေလးအတြက္

အပင္ပ်ဳိးေနတုန္း

ေသာကဆုိတဲ႔ မုန္တုိင္း အေသာ႔ႏွင္လာခဲ႔ျပီ

အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေနဖို႔အတြက္

ရင္ဘတ္ထဲမွာ သဗြတ္အူလုိ အမႈိက္မ်ား

ရွိမေနသင္႔တာ သိေပမဲ႔လဲ

သူတပါးခုိက္ေအာင္ ေရလုိက္ငါးလုိက္

အၾကိဳက္ေဆာင္ မေနတတ္ခဲ႔တာ

ငါ႔ အမွား ။

 

အိမ္မက္ထဲကေန

အရာမ်ားစြာကုိဖမ္းဆုပ္ကုိင္ႏုိင္ခဲ႔႔ျပီး

မုိးလင္းေရာက္ေတာ႔ လက္ထဲမွာ

ဗလာ  နတၳိ- ဘာမွ တကယ္မရွိတာ သိလိုက္ရတယ္ ။

 

 

jasmine

 

 

***ပိေတာက္ပန္း*** (ေဇာ္ဂ်ီ)

ေဇာ္ဂ်ီ

 
ပိေတာက္ပန္း
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႔ ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မီမုိ႔
ဇေမာၻရည္ေျပေျပလိမ္းကာပါ့
ခပ္သိမ္းနယ္စုံစုံသို႔
ပြင့္ငုံကို လင့္ကုန္ၾကေတာ့လို႔
ေခါင္းႂကြကာ ဆာေ၀ေ၀နဲ႔
သူလည္းေလ ေလာကီသားလိုပါ့
ႂကြားခ်င္လွေပလိမ့္မယ္ …။
တသိန္တင့္ပါဘိ
တိမ္ျမင့္ ရီျပာျပာက
ၾကည္သာသာပင့္ေလအျဖဴးတြင္ျဖင့္
တီတာတာပြင့္ေရႊဖူးငယ္တို႔
လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ့
သူတို႔လို ဘယ္သူျမဴးႏိုင္ပါ့
ထူးပါဘိတယ္ …။

တ၀ါ၀ါ ဆင္သကၤန္းရယ္က
ကမၻာမွာ ဘ၀င္ ခ်မ္းေစတဲ့
သာသနာ ရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႔
တမင္ မွန္းကာပါ့ သတိစြယ္
ရည္ရြယ္ေတာ့ သလား …။
ခူးပါနဲ႔ကြယ္
ပြင့္ဖူးမွာ အ၀ါျခယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏႊဲခ်င္တဲ့ ႏွလုံးရယ္ေၾကာင့္
ႏွစ္ဆုံးကုန္အတာ၀င္သို႔
မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ့
အေရးအခါသာမွ
ခမ်ာမွာ တဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား …။

ေဇာ္ဂ်ီ 
 

ကြ်န္မ ေက်ာင္းသူဘ၀ကဒီကဗ်ာေလးကုိရင္းႏွီးခဲ႔တာပါ

ရင္းႏွီးမွဳနဲ႔အတူ...ဘယ္ေတာ႔အခါမွရုိးမသြားတဲ႔

ကြ်န္မရင္ထဲက ကဗ်ာတစ္ပုိဒ္ပါပဲ...

စာဖတ္သူမ်ားလဲဒီကဗ်ာကုိသိၾကမွာပါ..

ေမ႔လဲေမ႔ႏိုင္ပါတယ္...ဒါေၾကာင္႔

အားလုံးအတြက္ၿပန္လည္ခံစားရေအာင္ေဖာ္ၿပေပးတာပါရွင္။

 

Jasmine