အေတြ႔အၾကဳံျပည္႔၀ေနတဲ႔ အလြမ္း( Blog day အမွတ္တရ )

အခါခါေလာင္ကြ်မ္းလွဲက်ခဲ႔ဖူးသူတေယာက္မုိ႔

ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ဖုိ႔မရွိေတာ႔ပါဘူး။

ၾကယ္ေၾကြညေတြကုိလဲ ရုိးအီေနသူတေယာက္မုိ႔

ရူးသြပ္ဖုိ႔မလုိေတာ႔ပါဘူး ဒါေပမဲ႔လေရာင္ေအာက္က

စံပယ္ပြင္႔ေတြကုိခပ္ေစာေစာကပဲ ခူးဆြတ္မိေသးတယ္။

ေပါက္ကရတမ္းခ်င္းမ်ဳိးစုံနဲ႔

ကေမာက္ကမၾကိဳးခုန္ကမဲ႔အရြယ္လဲမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး

ရင္႔က်က္မႈမရွိေသးတာေတာ႔၀န္ခံပါရေစ။

လြမ္းတတ္ေသးရဲ့လားဆုိတဲ႔ေမးခြန္းကုိေတာ႔

၁၂လရာသီလုံး လြမ္းတဲ႔အေၾကာင္းေျပာခ်င္ေနမိသူတေယာက္ပါ။

ဘ၀လမ္းေပၚက အေျပးသမားတေယာက္အဖုိ႔

လက္ပန္းက်ေနေပမဲ႔လဲ

ပင္ပန္းမႈေတြေခါက္သိမ္းလုိ႔မရသလုိ

ကြ်န္မရဲ့ပင္ပန္းမႈေတြ လက္ပန္းက်မႈေတြ

အခ်ိန္တုိင္းလတ္ဆတ္ေနတယ္။

နီးရက္နဲ႔လဲလြမ္းရသလုိ ေ၀းေနေတာ႔လဲလြမ္းတတ္ပါေသးတယ္

သံသရာဟုိဖက္ ဘယ္သူျမင္မလဲ အဖန္တရာတုိင္လြမ္းေနတာ။

တီတင္႔နဲ႔မုိးညတုိ႔ေျပာတာနဲ႔  Draft ေလးကုိနဲနဲျပင္ျပီးတင္လုိက္ရတာမုိ႔ အမွားပါခဲ႔လွ်င္ခြင္႔လြတ္ပါရွင္။

အားလုံးကုိခ်စ္ခင္ေလးစားသူ    စံပယ္ခ်ဳိ