အခါခါေလာင္ကြ်မ္းလွဲက်ခဲ႔ဖူးသူတေယာက္မုိ႔
ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ဖုိ႔မရွိေတာ႔ပါဘူး။
ၾကယ္ေၾကြညေတြကုိလဲ ရုိးအီေနသူတေယာက္မုိ႔
ရူးသြပ္ဖုိ႔မလုိေတာ႔ပါဘူး ဒါေပမဲ႔လေရာင္ေအာက္က
စံပယ္ပြင္႔ေတြကုိခပ္ေစာေစာကပဲ ခူးဆြတ္မိေသးတယ္။
ေပါက္ကရတမ္းခ်င္းမ်ဳိးစုံနဲ႔
ကေမာက္ကမၾကိဳးခုန္ကမဲ႔အရြယ္လဲမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး
ရင္႔က်က္မႈမရွိေသးတာေတာ႔၀န္ခံပါရေစ။
လြမ္းတတ္ေသးရဲ့လားဆုိတဲ႔ေမးခြန္းကုိေတာ႔
၁၂လရာသီလုံး လြမ္းတဲ႔အေၾကာင္းေျပာခ်င္ေနမိသူတေယာက္ပါ။
ဘ၀လမ္းေပၚက အေျပးသမားတေယာက္အဖုိ႔
လက္ပန္းက်ေနေပမဲ႔လဲ
ပင္ပန္းမႈေတြေခါက္သိမ္းလုိ႔မရသလုိ
ကြ်န္မရဲ့ပင္ပန္းမႈေတြ လက္ပန္းက်မႈေတြ
အခ်ိန္တုိင္းလတ္ဆတ္ေနတယ္။
နီးရက္နဲ႔လဲလြမ္းရသလုိ ေ၀းေနေတာ႔လဲလြမ္းတတ္ပါေသးတယ္
သံသရာဟုိဖက္ ဘယ္သူျမင္မလဲ အဖန္တရာတုိင္လြမ္းေနတာ။
တီတင္႔နဲ႔မုိးညတုိ႔ေျပာတာနဲ႔ Draft ေလးကုိနဲနဲျပင္ျပီးတင္လုိက္ရတာမုိ႔ အမွားပါခဲ႔လွ်င္ခြင္႔လြတ္ပါရွင္။
အားလုံးကုိခ်စ္ခင္ေလးစားသူ စံပယ္ခ်ဳိ
.jpg)
.jpg)
5 comments:
အလြမ္းပံုရိပ္ေတြ ႏွလံုးသားရဲ႕အနက္ရိႈင္းဆံုးတစ္ေနရာကိုလႈပ္ခတ္သြားေစတယ္ ဂ်က္ေရ.....
၁၂ လရာသီလံုးလည္းလြမ္း ... နီးရက္နဲ႔လည္းလြမ္း ... ေ၀းရက္နဲ႔လည္း အလြမ္းေတြက ေျပာမကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ မႀကီးဂ်ပ္ေရ .... မိုးည link ေလး ျပန္ခ်ိတ္ေပးအံုးေနာ္ အရင္ link က ၀င္မရေတာ့ဘူး ... https://moenyachan.blogspot.com/
မုိးညေရ ok ပါေနာ္
လေရာင္ေအာက္က စံပါယ္ပန္းေတြကို စိတ္ကူးနဲ ့ ခူးတာရယ္
သံသရာဟိုဖက္ကမ္းအထိ လြမ္းေနမဲ့သူရယ္
သိပ္ေျပျပစ္ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ဂ်က္ေရ
ကိုယ္လည္း အလြမ္းဓာတ္ခံရွိသူမို႔ နီးလည္းလြမ္းတယ္ ေဝးလည္းလြမ္းတယ္
Post a Comment